Έγγραφα

AEIB, Ε΄. Οικονομική Διαχείριση, 1. Διαθήκες, κληροδοτήματα, διαχείριση, δωρεές, αρ. 164, φάκ. 1, υποφάκ. 1, έγγρ. 2, φφ. 45r-47v

Ο Σταμάτης Ρούφος του ποτέ Νικολό από την Αθήνα συμφωνεί με την ελληνική Αδελφότητα της Βενετίας να διαχειρίζεται η δεύτερη τα κεφάλαια του πρώτου αποδίδοντάς του το μεγαλύτερο μέρος των κερδών ετησίως. Η Αδελφότητα θα κρατά για λογαρισμό της ένα μικρό ποσό και τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα διαθέσει για αγαθοεργίες, όπως ορίζεται από τη συμφωνία. Η συμφωνία περιλαμβάνει 8 άρθρα στα οποία καθορίζεται με ακρίβεια ο τρόπος διαχείρισης και απόδοσης των κεφαλαίων. Ο Ρούφος ορίζει ότι η συμφωνία θα ίσχυε και ως διαθήκη μετά το θάνατό του και θα μετατρεπόταν σε κληροδότημα.

AEIB, Α΄. Οργάνωση - λειτουργία, 4. Γραμματεία, Θήκη 2α΄, φάκ. 32, έγγρ. 3

Ο Βιάρος Καποδίστριας, αδελφός του Κυβερνήτη της Ελλάδας, ευχαριστεί την ελληνική Κοινότητα, η οποία τον τίμησε εκλέγοντάς τον επίτροπο του ναού του Αγίου Γεωργίου. Οι υποχρεώσεις του, όμως, τον καλούν στη Ελλάδα και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να αποδεχθεί το αξίωμα που του προσέφεραν. Με τη σειρά της η Κοινότητα του στέλνει επιστολή με την οποία τον ευχαριστεί για το ενδιαφέρον που έδειξε για τους Έλληνες κατά την παραμονή του στη Βενετία και του αποστέλλει ευχές.

AEIB, ΣΤ' . Σύμμεικτα, Θήκη 2, φάκ. 20, έγγρ. 39

Ενώπιον του βενετού νοταρίου Joannis Clarii του ποτέ Hermolai ο Marco Bolani, γιός του Andrea και εγγονός του Lunardo, δηλώνει ότι έλαβε τον Ιουλίου του 1606 την προίκα για το γάμο του με τη Βασιλική από τους γονείς της. Η Βασιλική ονομαζόμενη Chiareta ήταν κόρη του Antonio Contarini, ευγενούς από το Ρέθυμνο και της Marieta Liureri ευγενούς από τη Ζάκυνθο. Η προίκα ύψους 2300 δουκάτων περιλάμβανε μετρητά σε χρυσά και ασημένια νομίσματα, πέρλες και χρυσά κοσμήματα, οικιακά σκεύη, έπιπλα και ρούχα. Ο Bolani ως αντιπροίκι δίνει 700 δουκάτα με αποτέλεσμα η προίκα της Βασιλικής να ανέλθει τελικά στο ποσό των 3000 δουκάτων συνολικά.

AEIB, Δ΄. Οικοδομικό έργο, Θήκη 2, έγγρ. 86

Ο Φρατζέσκος Νεγροπόντε, γραμματεάς της ελληνικής Αδελφότητας, κατέβαλε για λογαριασμό της, στον Τζώρτζη Πλουτίνο (ζωγράφο;) 18 δουκάτα για μία εικόνα του αγίου Νικολάου. Ο άγιος εικονίζεται ένθρονος και φέρει ασημένιο διάδημα επιχρυσωμένο. Το πλαίσιο της εικόνας ήταν από σκαλισμένο μάργαρο. Την απόδειξη πληρωμής συνέταξε ο ζωγράφος Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης γιατί ο Πλουτίνος ήταν αγράμματος.

AEIB, Ε΄. Οικονομική Διαχείριση, 1. Διαθήκες, κληροδοτήματα, διαχείριση, δωρεές, αρ. 118α, Θήκη 6, έγγρ. 15

Έμπορος από τη Μαδρίτη στέλνει επιστολή στους κληρονόνους του Andrea Cottoni στη Βενετία ζητώντας να μάθει πόσο τιμάται αυτή την εποχή η σόδα του Αλικάντε, ποιες μονάδες βάρους χρησιμοποιούνται για τη ζύγισή της, την ποσότητα που θα μπορούσε να απορροφήσει η βενετική αγορά μέσα σε ένα χρόνο, τους δασμούς που θα έπρεπε να καταβληθούν στο Τελωνείο και γενικότερα τα έξοδα για την αποστολή φορτίων σόδας. Η τελευταία θα χρησιμοποιούνταν τόσο στη σαπωνοποιϊα όσο και από τους υαλουργούς στο Μουράνο.

AEIB, Δ΄. Οικοδομικό έργο, Θήκη 2, έγγρ. 42

Ο Geronimo Rigetti συμφωνεί με τον πρόεδρο της ελληνικής Αδελφότητας Ιάκωβο Σαμαριάρη για την κατασκευή στασιδιών στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Κάθε ζευγάρι στασιδιών, τα οποία θα κατασκευάζονταν από ξύλο καρυδιάς και θα κοσμούνταν με σκαλίσματα, κόστιζε 10,5 δουκάτα. Η παραγγελία έπρεπε να παραδοθεί το Σεπτέμβριο. Ως προκαταβολή δόθηκαν 150 δουκάτα σε τρεις δόσεις.

AEIB, Γ΄. Εκπαιδευτική και φιλανθρωπική δραστηριότητα, 1. Σχολεία, 1.2 Σχολείο ελληνικό του Φλαγγίνη, Θήκη 4, φάκ. 2, έγγρ. 114

Ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου, γιος του γνωστού εκδότη Χρήστου Τριανταφύλλου, διδάχθηκε στο Κολλέγιο Φλαγγίνη το μάθημα των θρησκευτικών κατά το πρώτο εξάμηνο του σχολικού έτους 1860. Παρακολούθησε κατήχηση και χριστιανική ηθική, σύνοψη της ιερής ιστορίας και ερμηνεία του Ευαγγελίου και η επίδοσή του ήταν άριστη. Τον έλεγχο προόδου υπογράφει ο ρέκτορας του Κολλεγίου ιερέας Γρηγόριος Μελιδόνης.

AEIB, Ε΄. Οικονομική Διαχείριση, 1. Διαθήκες, κληροδοτήματα, διαχείριση, δωρεές, αρ. 118α, Θήκη 3 , έγγρ. 223

Έντυπο ασφαλιστήριο συμβόλαιο που συντάχθηκε για το ταξίδι που πραγματοποίησε από τη Βενετία στο Ναύπλιο το πλοίο (νάβα) «Santa Rosa» με καπετάνιο τον Andrea Galignana. Συνολικά τα ασφάλιστρα ανήλθαν στις 200 λίρες, δεν διευκρινίζεται όμως το ποσό που πλήρωσε ο Γεώργιος Αντωνίου Μέλος για τα εμπορεύματα που έστειλε για λογαριασμό του στην Πελοπόννησο.

AEIB, Β΄. Εκκλησία, 2. Οργάνωση και διοίκηση, Θήκη 8, φάκ. 3, υποφάκ. 1, έγγρ. 1-2

Με επιστολή τους προς την ελληνική Αδελφότητα της Βενετίας ο μητροπολίτης Ναυπλίου Μακάριος Πελεκάνος και οι σύνδικοι της Κοινότητας του Ναυπλίου Δημήτριος Σουρτοκαλίκης, Μικελής Ευραγιώτης και Ιωάννης Ζαμπέλης της ανακοινώνουν ότι ο μητροπολιτικός ναός της πόλης τους έχει αποπερατωθεί. Για το λόγο αυτό ζητούν να τους επιστραφούν οι δύο καμπάνες τη φύλαξη των οποίων είχαν εμπιστευθεί στο ναό του αγίου Γεωργίου της Βενετίας μετά την πτώση του Ναυπλίου στους Τούρκους το 1540. Συγκεκριμένα δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν αντί για τις καμπάνες που τους είχαν εμπιστευθεί, να τους στείλουν μία μεγάλη καμπάνα, ένα πολυέλαιο και τέσσερα μανουάλια. Στα τέλη Μαΐου του ίδιου χρόνου οι Ανδρούτσος Μαλαξός, Θεοδόσιος Μειζότερος και Ιωάννης Κοντολέος, απεσταλμένοι της πελοποννησιακής πόλης, δηλώνουν ότι παρέλαβαν τελικά δύο καμπάνες 150 λιτρών η καθεμία για να τις μεταφέρουν στον τόπο τους. Την πιστοποίηση των κειμένων που ήταν γραμμένα στα ελληνικά και των υπογραφών κάνει ο βενετός νοτάριος Φραγκίσκος Βελάνος.

AEIB, ΣΤ΄. Σύμμεικτα, Θήκη 2, φάκ. 10, έγγρ. 1

Η Φιορίνα, χήρα του ποτέ Nicolo di Piero, μαραγκού στο βενετικό ναύσταθμο από το Ναύπλιο, παντρεύει την ψυχοκόρη της Lucia του ποτέ Francesco Trevisan με τον Alvise του ποτέ Giacomo, επίσης μαραγκό. Πριν από το γάμο ενώπιον του βενετού νοταρίου Simion de Comitolli συντάσσουν προγαμιαίο συμβόλαιο στο οποίο ορίζεται ότι η προίκα ύψους 370 δουκάτων περιλαμβάνει έπιπλα και αργυρά σκεύη, ρούχα για τη νύφη, μετρητά, καθώς και το ενοίκιο ενός σπιτιού ιδιοκτησίας της Φιορίνα, το οποίο βρισκόταν στο Castello (Contra dell’Anchore). Ο γαμπρός ως αντιπροίκι δίνει 400 δουκάτα. Ακολουθεί αναλυτικός κατάλογος με τα αντικείμενα που δίνονταν ως προίκα στη Lucia και σύμφωνα με την εκτίμηση της Stamatella συζύγου του Giacomo di Michiel η αξία τους ανερχόταν σε 255 δουκάτα.